Afgelopen woensdag kreeg ik een boek te leen van een vriendin. Nu twee dagen later heb ik het verslonden. 'Een jaar offline' door Bram van Montfoort. Het boek stamt uit 2013 (want dat kan snel gaan in de online wereld), maar is nog heel actueel. Een student journalistiek besluit een jaar lang offline te gaan: geen internet en geen mobiele telefoon. Radicaal en met duidelijke regels. Zelf geen gebruik maken van internet en mobiel en ook niet anderen opdracht geven het voor je te gebruiken. Ik vond het super interessant om over zijn project te lezen. Vooral omdat ik me erg herken in zijn dilemma's en misschien ook internetverslaving.
Het gekke is, dat het helemaal niet zo raar is om offline te leven. Er zijn nog genoeg Nederlanders die niet eens over een computer beschikken, laat staan over internet. Zelfs 2,5 miljoen mensen zijn laaggeletterd en kunnen daardoor vaak moeilijk met computers overweg en 250.000 mensen zijn analfabeet (bron).
Maar goed, ik behoor natuurlijk niet tot deze doelgroep en ik ben nog (net) van een generatie die met internet is opgegroeid. Althans, vanaf de middelbare school. Daarvoor was het leven helemaal ongecompliceerd wat digitaliteit (is dat een woord?) betreft.
Toch ben ik anno 2016 erg 'online'. Ik blog. Heb een account op facebook, Instagram, Twitter, Snapchat en LinkedIn. Gebruik Whatsapp de hele dag door. Check mijn mail meerdere malen per dag. En laten we maar niet over Youtube beginnen..
Herhaaldelijk heb ik mezelf regels opgelegd. Mijn eigen 'projectjes' opgezet. Ik begon met een uitgebreide gebodenlijst. Die zag er zo uit:
Regels online media
1. Kijk alleen de video's op youtube van je abonnementen
2. De maximum tijd die je besteedt aan youtube en blogs is 1 uur per dag. Wanneer dit meer is, verminder je abonnementen.
3. Zet een timer wanneer je filmpjes kijkt of blogs leest. Wanneer het uur voorbij is, stop.
4. Wat ga je doen als de tijd voorbij is: leren voor studie, boek lezen, huis opruimen en schoon maken, blogs schrijven.
5. Facebook/instagram/twitter/snapchat: verwijder alle apps van je telefoon. Period.
6. Mail: max 2 x per dag checken.
7. Zet je telefoon voor het slapen op flightmodus.
Het gekke is, dat het helemaal niet zo raar is om offline te leven. Er zijn nog genoeg Nederlanders die niet eens over een computer beschikken, laat staan over internet. Zelfs 2,5 miljoen mensen zijn laaggeletterd en kunnen daardoor vaak moeilijk met computers overweg en 250.000 mensen zijn analfabeet (bron).
Maar goed, ik behoor natuurlijk niet tot deze doelgroep en ik ben nog (net) van een generatie die met internet is opgegroeid. Althans, vanaf de middelbare school. Daarvoor was het leven helemaal ongecompliceerd wat digitaliteit (is dat een woord?) betreft.
Toch ben ik anno 2016 erg 'online'. Ik blog. Heb een account op facebook, Instagram, Twitter, Snapchat en LinkedIn. Gebruik Whatsapp de hele dag door. Check mijn mail meerdere malen per dag. En laten we maar niet over Youtube beginnen..
Herhaaldelijk heb ik mezelf regels opgelegd. Mijn eigen 'projectjes' opgezet. Ik begon met een uitgebreide gebodenlijst. Die zag er zo uit:
Regels online media
1. Kijk alleen de video's op youtube van je abonnementen
2. De maximum tijd die je besteedt aan youtube en blogs is 1 uur per dag. Wanneer dit meer is, verminder je abonnementen.
3. Zet een timer wanneer je filmpjes kijkt of blogs leest. Wanneer het uur voorbij is, stop.
4. Wat ga je doen als de tijd voorbij is: leren voor studie, boek lezen, huis opruimen en schoon maken, blogs schrijven.
5. Facebook/instagram/twitter/snapchat: verwijder alle apps van je telefoon. Period.
6. Mail: max 2 x per dag checken.
7. Zet je telefoon voor het slapen op flightmodus.
Uiteindelijk heb ik dit wel een tijd volgehouden, maar ben ik toch maar gaan simplificeren. Nu is het al een tijdje alleen de regel: maximaal een uur per dag Youtube. Vooral omdat dit medium mijn grootste verslaving lijkt te zijn. En soms vraag ik me af hoe ver ik hierin moet gaan.
Er zijn momenten dat ik denk drastisch alle abonnementen op kanalen te moeten opzeggen, om me vervolgens weer te abonneren en alle schade in één binge-watch sessie in te halen. Kortom; een verslaving. Maar het is voor mij ook ontspanning, entertainment en zeker inspirerend. Dus ik mag van mezelf kijken, maar ik beperk het met een tijdslimiet. Zodat ik ook nog toe kom aan het lezen van een boek, het schrijven van een blog of toch een telefoontje pleeg met mijn moeder.
Hoe is jullie online gedrag? Is je online leven van invloed op het leven offline? En heb je een vorm van internetverslaving? Ik ben benieuwd!
Reacties
Een reactie posten