Life from Day Zero

Geïnspireerd door een artikel van Teske  wil ik mijn verhaal vertellen over hoe ik als dorpsmeisje terecht ben gekomen in 'de grote stad' Utrecht. Met als bonus 10 redenen waarom in de stad wonen zo leuk is. De eerste 20 jaar van mijn leven het ik doorgebracht op het platteland van Brabant. Tot mijn 14e woonde ik ook echt tussen de weilanden en de koeien. Het dorpje waar ik geboren ben, telde niet meer dan 3000 inwoners en ik moest eerst 1,5 km fietsen voor ik in het dorp was. Als ik met kinderen van school wilde spelen moesten zij óf dat takke-eind naar mij fietsen (maar konden we wel hutten bouwen in onze tuin) óf ging ik na school langs bij vriendinnetjes (en werd mijn onschuldige ik overgehaald om belletje te lellen of een vuurtje te stoken achterin een steegje). Toen ik naar de middelbare school ging, moest ik de eerste twee jaar 5 km fietsen. Op mijn 14e verhuisde ik naar het buurdorp, waardoor ik 10 km moest fietsen naar school. Wat heb ik die weilanden v

Veel mensen zijn op zoek naar iets wat hen zin geeft in het leven. Iets waar ze gelukkig van worden, hun passie in kwijt kunnen en waarbij ze de beste versie van zichzelf kunnen zijn. Ik heb dat gevoel met dansen. Het begon toen ik 6 jaar was, met jazzballet. Ik herinner me nog zo goed dat we in onze balletpakjes 'Rhythm is a dancer' van Snap opvoerden voor de oudjes in het bejaardentehuis van het dorp. Ook op school grepen mijn vriendinnetjes en ik elke kans om bij een verjaardag van een juf of meester een dansje te bedenken op 'Barbie Girl' van Aqua of een nummer van de Vengaboys. Later werd het Streetdance, wat ineens heel populair werd. Clips op TMF werden nagedaan en je leerde om net zo stoer te dansen als menig achtergronddanseres in een video van een R&B nummer. Films als 'Save the last dance' en 'Step Up' vond ik fantastisch en ik droom er nog steeds van om in zo'n hippe club in New York te dansen. De lessen Latin House, Lat