Veel mensen zijn op zoek naar iets wat hen zin geeft in het leven. Iets waar ze gelukkig van worden, hun passie in kwijt kunnen en waarbij ze de beste versie van zichzelf kunnen zijn.
Ik heb dat gevoel met dansen.
Het begon toen ik 6 jaar was, met jazzballet. Ik herinner me nog zo goed dat we in onze balletpakjes 'Rhythm is a dancer' van Snap opvoerden voor de oudjes in het bejaardentehuis van het dorp.
Ook op school grepen mijn vriendinnetjes en ik elke kans om bij een verjaardag van een juf of meester een dansje te bedenken op 'Barbie Girl' van Aqua of een nummer van de Vengaboys.
Later werd het Streetdance, wat ineens heel populair werd. Clips op TMF werden nagedaan en je leerde om net zo stoer te dansen als menig achtergronddanseres in een video van een R&B nummer. Films als 'Save the last dance' en 'Step Up' vond ik fantastisch en ik droom er nog steeds van om in zo'n hippe club in New York te dansen.
De lessen Latin House, Latin Jam en City Jam volgde ik bij Touchée, een dansschool in Utrecht, waar ik begon te dansen in mijn studententijd. Op een cursus paaldansen tussendoor na, ben ik ze meer dan 6 jaar lang trouw gebleven. Want ik voelde me altijd super goed als ik daar met een groep meiden voor de spiegel stond en weer een choreo onder de knie had gekregen.
Van echt op hoog niveau dansen kwam het niet. Ik had er vooral veel plezier in en voelde me in mijn element op de dansvloer. Maar ik wist wel dat ik nooit zo goed zou worden als de meiden uit de selectie en heb het daarom ook nooit geprobeerd. Ik ging 1 a 2 keer per week een uurtje lessen en daar bleef het bij.
Twee jaar geleden, veranderde er iets. Ik ging met een vriendin naar de Maria waar een proefles salsa dansen werd gegeven. Ik had jaren geleden al met mijn vriend een cursus gevolgd, maar we hebben nooit genoeg geoefend om het goed te kunnen en hij vond het toch niet leuk genoeg om verder te gaan. Maar toen ik na deze proefles de dansvloer op werd gevraagd en ik lekker bewoog op de Caribische muziek, wist ik het. Hier wil ik meer van!
Ik heb me samen met die vriendin opgegeven voor een beginnerscursus en hoe cliché het ook klinkt, van het een kwam het ander. Op woensdagavond had ik een uur les en de leraar vroeg ons ook te komen naar de Maria. Hey, daar waren we al bekend! Nu ik wat meer technieken had geleerd, ging dat vrij dansen ineens ook een stuk lekkerder. Ik kocht echte salsahakken en ging vaker naar feestjes, want die bleken ook op andere dagen te zijn. De lessen gingen door en ik bezocht de feestjes steeds vaker. Voor het eerst had ik het gevoel dat ik echt beter werd in iets. Ik gaf mezelf eindelijk de kans om ergens echt goed in te worden. Want langzaamaan werd ik steeds zekerder van mijn dansen, voelde ik me goed op mijn hakken en merkte ik dat ik vaker de vloer op werd gevraagd.
Nu, bijna twee jaar later, ben ik nog lang geen pro. Maar ik mag mezelf wel een keer ergens gevorderd in noemen. Ik dans minimaal 3 keer in de week een hele avond, heb ook andere dansstijlen ontdekt als bachata (stiekem mijn favoriet), kizomba en zouk en ik heb in die twee jaar tijd zoveel nieuwe leuke mensen leren kennen! Nog niet eerder heb ik een hobby gehad waar ik zoveel tijd en energie in stak maar waar ik ook minstens zoveel plezier en energie voor terug krijg! Het voelt echt als een verslaving, iets wat me gemakkelijk afgaat, iets waar ik elke dag wel meer van wil. Gelukkig ben ik niet zo verslavingsgevoelig en ook best nuchter op zijn tijd, waardoor ik ook nog tijd maak voor andere hobby's, mijn vriend, familie en vrienden. Maar het liefst heb ik dat iedereen mee gaat in mijn salsawereld en deze passie met mij kan delen!
Hoe dan ook, ik blijf door dansen! Of het nou is als salsera in de Maria, ik thuis voor de spiegel oefen op de bodyroll of me begeef als wannabe gogo-danseres in een discotheek, ik zal er staan!
Reacties
Een reactie posten