Life from Day Zero

Als ik naar rechts kijk, zie ik op dit moment drie bossen bloemen. Mooie boeketten die met zorg zijn uitgezocht door cliënten en collega's waar ik afscheid van heb genomen. Ik ben heel erg dankbaar voor het levende bewijs van waardering dat in mijn huis staat te pronken.  Bloemen kunnen een hele waardevolle boodschap geven aan de ontvanger. Het is een mooi gebaar van de gever, waarin die wil uitdrukken wat de ander voor die betekent. Voor mij staan bloemen voor kleur, vrolijkheid, levendigheid. En ik vind het een fijn idee dat de ander aan mij heeft gedacht, tijdens het kopen van de bloemen en mij zoiets moois toewenst. Ook is het een manier om stil te staan bij een moment. In dit geval gaat het om een afscheid, maar ook om het vieren van een nieuw begin. Waar iets eindigt, komt er altijd iets nieuws. Hoe mooi is het om de symboliek van bloemen te koppelen aan het leven! Het ontluikende van de bloem staat voor nieuw leven en de eindigheid daarvan is te zien in het verwelken. Ondert

Nog een paar dagen en dan begint mijn maand vakantie. Aan de ene kant voelt het alsof ik heel veel vrijheid heb en alle tijd van de wereld. Ik kan alles doen of laten waar ik zin in heb. Ik kan het volledig zelf bepalen! Wat een unieke situatie! Aan de andere kant voelt het ook een beetje beangstigend. Hoe ga ik die tijd met mezelf doorbrengen? Ik voel niet een druk van buitenaf. Want het kan me niet zoveel schelen wat anderen vinden van mijn tijdsbesteding. Maar ik heb de laatste tijd meer moeite gehad met stille tijd dan voorheen. De lege ruimte leent zich ervoor om zich op te vullen met van alles en nog wat. Met gedachten, zorgen, onrust. Maar ook met ideeën, vertrouwen, ontspanning. Ik kies graag voor dat laatste. Maar is het wel een keuze? I like to think so.  Hoe zit het dan met de vrije wil? Hebben we die wel? Of gaat het leven zoals het gaat en moeten we gewoon mee gaan met het ritje. Waarschijnlijk is het een combinatie van die twee. De ervaring kan er een zijn van keuze, terw

Vandaag geef ik weer opnieuw aandacht aan mijn schrijfambities. Dit is ontstaan door vrijgekomen ruimte. Heerlijk, om te merken dat wanneer je iets loslaat, er ook weer vanzelf iets anders voor in de plaats komt wat voldoening geeft! Schrijven is altijd een hobby/passie van me geweest. Het heeft alleen niet altijd de aandacht gekregen die het verdiende. Jarenlang heb ik het verwaarloosd, heb ik geen letter meer getypt, geen blog meer gepost, geen dagboekregels meer geschreven. Tot nu! Ik realiseer me dat ik eerder de belofte aan mezelf en aan het web heb gemaakt om meer van mezelf te laten zien. Zo had ik naast dit blog zelfs een tijd een aparte website met een eigen url. Heb ik veel tijd besteed aan het maken van een mooie lay-out. En heb ik ook vaker teksten geschreven, met hoogdravende uitspraken om deze keer toch écht weer de pen op te pakken. Maar waar ik achter kom, is dat het niet alleen gaat om continuïteit, maar ook om veerkracht. Tuurlijk moet je consistent content maken om m