Vandaag was ik bij een bijeenkomst voor Part-up. Mijn baas had mij gevraagd om er naar toe te gaan om te kijken of en hoe wij dit concept ook in onze werkwijze kunnen implementeren.
In het kort is Part-up een online plek waar mensen projecten op zetten en daarbij de juiste mensen en middelen verzamelen om dit project uit te kunnen voeren. Maar als individu kun je jezelf ook aanmelden en deelnemen aan projecten die je aanspreken. Zo kun je dus je tijd invullen door vooral dingen te doen die je leuk vindt en kun je ook je talenten gebruiken die je nu bijvoorbeeld niet in je huidige baan kwijt kunt.
Dit zette me aan het denken. Ik ben zelf al 5 jaar aan het werk in mijn huidige functie als persoonlijk begeleider. Ik weet dat ik meer kan en meer wil. Tot nu toe is het nog niet gelukt om op de conventionele manier een baan te verwerven als psycholoog. Maar als ik nu gewoon ga kijken naar wat ik leuk vind om te doen en waar ik blij van word, in plaats van te fixeren op welke baan ik wil, kom ik misschien ook dichter bij mijn doel.
Het afgelopen jaar heb ik bijvoorbeeld deelgenomen aan een innovatienetwerk, wat ik super interessant vond. Ik vind het leuk om na te denken over de overstijgende zaken aan mijn werk, om implementatieplannen te bedenken en uit te zetten. Bij de evaluatie van het project heb ik zelfs gezegd dat ik dit wel fulltime zou willen doen.
Maar hoe zit het dan met mijn droom om als psycholoog te werken? Moet ik die dan maar op een lager pitje zetten? Het gevoel bekruipt me dat ik dan iets mis en aan het eind van mijn carrière nooit heb kunnen doen wat ik echt wil.
Uiteindelijk gaat het er wel om dat je plezier hebt in je werk. En het is maar werk. Waar ik ook blij van wordt is schrijven. Salsa dansen. Reizen. Wie weet kan ik daarmee nog wel iets bijdragen aan één van de Part-up projecten. Ik blijf er in ieder geval van genieten.
Reacties
Een reactie posten